Willeke's homepage

Laatst was ik mijn hobbykamer aan het opruimen
en kwam dus de doos met Siggy’s tegen.
Daar moest ik nú maar eens mee aan de gang.

Uiteindelijk bleek ik er 512 te hebben.

Er werden banen aan elkaar vast gezet van 21 siggy’s
24 rijen…… toen bleven er nog een paar over…
Natuurlijk wil je geen siggy achterlaten.

Op het ‘Forum voor Quilters’ op Facebook heb ik dus,
heel brutaal, een oproep gedaan om een paar siggy’s te ruilen.
en zoals quilters zijn….. gaat dat natuurlijk lukken.
Hartstikke leuk!

Tja, het wordt natuurlijk wel een giga quilt.
240 x 280 cm ongeveer.
Ach, dan heb ik weer wat te doen deze winter! 😉

In de jaren 2006-2008 verzamelde ik Siggy’s.
Een siggy is een ‘Handtekening (Signature) blokje’
gebaseerd op blokje D13 van de Dear Jane quilt,
die één op één worden geruild,
tussen quilters van over de hele wereld.
Op zo’n blokje staat natuurlijk je naam,
Woonplaats, Land, en het jaar.
Middenin is meestal iets karakteristieks
te vinden van de maakster.

In mijn geval, dus mijn lijfspreuk en het bloemetje,
wat ik vaak achter mijn naam teken.

Het was steeds een feestje,
om een envelop op de deurmat te vinden.

Bij zo’n blokje werd meestal ook een brief gestuurd,
met wat persoonlijke gegevens over de maakster.
Ook die brieven heb ik uiteraard allemaal bewaard.

Maar toen ik meer dat 500 siggy’s,

in een doos had gestapeld…

ben ik er mee gestopt.

De siggylijst werd heel wat jaren bijgehouden door Annelies v.d.Bergh.
Zij heeft in 2014 het stokje, overgegeven en
inmiddels is hij bij Wouter De Backer in België beland.
Gelukkig gaat alles steeds meer digitaal.
Op deze link (klik) staat alle informatie,
mocht je geïnteresseerd zijn.

De ontvangen Siggy’s van mij komen o.a. uit
Nederland, België, Duitsland, Oostenrijk, Noorwegen, Zweden,
Denemarken, Finland, IJsland, G.B., Turkije, Frankrijk, Italië,
Australie, Tasmanie, New Zealand en alle staten van de USA.

Bij Vriesia Glas werd dit jaar opnieuw

de Glaskunst-tiendaagse gehouden.

Manlief en ik gingen

zoals de afgelopen jaren

weer even kijken.

Toch weer

andere kunstenaars

en technieken.
Zoals deze opgebouwd uit veel gebogen strakke stukjes

Als de vleugels van engeltjes.

Manlief was vooral gecharmeerd door deze hierboven.
(was het glas in een blauw-groene kleur geweest….
was ik er waarschijnlijk voor gevallen 😉  )

‘Blauw’ was wel aanwezig hoor….
maar dan in een totaal andere stijl.

Deze hierboven vind ik wel heel knap gemaakt!

Hierbij denk ik aan een ‘heilig hart beeld’.

Het is ook nog steeds mogelijk om workshops te doen.
Ik ben nog steeds blij met mijn schaaltje

Eerlijk is eerlijk, ik wist niet goed wat ik mij moest voorstellen
bij de kunstwerken die ik gisteren zou gaan zien.
Als je mij vroeg,
om wat Amerikaanse kunstenaars te noemen,
kwam ik niet verder dan Andy Warhol en Jef Koons.

Het bleek een hele leuke lezing,
gegeven door Sophie van Steenderen,
van de Vrije Academie – Amsterdam.

Ik heb er echt wat van opgestoken en

we hebben daarna

met nog meer interesse de schilderijen en beelden bekeken.

In het museum kun je ook
‘het grootste poppenhuis van Nederland’ bezoeken.

Erg leuk om te worden rondgeleid

door ‘een van de bewoners’ van 250 jaar terug.

We hebben een uiterst gezellige dag gehad en

zijn als afsluiting in Sneek, bij Stoof, lekker uit eten gegaan.

Ja hoor, het was er weer een….. met een gouden randje!

Vandaag zijn Tynke, Wietske en ik te vinden

in het Drents Museum voor o.a. een lezing over

de kunst-stroming: ‘The American Dream’.

Een tijdje terug bekeek Bridge-maatje Nynke mijn blog.
Samen met haar dochter,

vonden ze een klein aquarelletje van mij zo leuk,
dat ze het graag wilde hebben.
Dat kon geregeld worden…

Inmiddels hangt het zó bij haar in de keuken.

Ik kreeg deze mooie bos bloemen als dank.

Op verzoek, gaf Tynke woensdag een workshop.
Zij heeft n.l. een voorliefde
voor eigengemaakte kleurige sieraden.
Wietske en ik waren de volgers.

Hier een voorbeeld van wat we wilden te maken.

Tynke had alles al klaar staan.
Hieronder in de hoek het tweede voorbeeld
(nog een beetje grijs van de talkpoeder)

gaf wat instucties…

eerst elastiek knippen,
daarna gekleurd rubber toevoegen.

Ze deed het een keer voor

en toen konden we los.
Na meer dan genoeg randjes te hebben gemaakt,
lieten we het liggen om te laten drogen.

We mochten door naar een ander model ketting

Dit moet dus zwart met zilver worden.
Wietske koos zwart met brons.
Ik ben heel benieuwd hoe het er uiteindelijk uit gaat zien.
Zondag is onze volgende afspraak,
dan krijgen W. en ik de droge resultaten mee.
Het tweede kettinkje is dan klaar.
Bij de eerste moeten de kleine elastiekjes,
nog aan de ‘ketting-elastiek’ geknoopt worden.
Wordt vervolgd!!!!

Op de bridgeclub kwam een tijdje terug ter sprake,
dat Tynke, Wietske en ik quilters zijn.
Een van de bridgers vroeg,
of wij misschien nog wat stof konden gebruiken?
Hele fijne vraag aan een quiltster……
Altijd, natuurlijk!
Dinsdag kwam ze, een zware tas torsend,
naar de Bridge.
Wietske was met de auto dus
die heeft het voor ons meegenomen en

netjes verdeeld.
Alie heel hartelijk bedankt!
Leuk dat we even op foto’s mochten zien,
welke prachtige dingen jij in de loop der jaren hebt gemaakt.
Onze complimenten hoor!!!!
We waren echt onder de indruk.

Ook deze zien er aaibaar uit.

Schitterende koppies.

Hudson-wolven.

Ze zien er zo aaibaar uit he?

Ik zou het toch

maar niet proberen 😉

De Europese wolven op Landgoed Hoenderdaell.

Sinds 2015 heb ik een lynx van
Stichting Leeuw geadopteerd.
Regelmatig gaan we even bij hem kijken.

Maar vaak stonden wij voor een lege ren.
Hij had zich verstopt, of lag met zijn rug naar mij toe te slapen.

Eergister, waren we er weer;
het was het een prachtige dag…

en mijn adoptie poes lag, zo waar, klaar voor ‘de fotoshoot’.
Lekker in het zonnetje.

Zijn vriendin Heidi,
had ook een prima plek gevonden voor een tukkie.

Dus….. hier is hij dan, de enige echte HERMAN!

Een dagje

met Ton

naar Landgoed Hoenderdaell,

Prachtige omgeving!

is altijd weer goed

voor een paar leuke foto’s

bij Stichting Leeuw.
(Alhoewel de dames en heren ‘poes’ ,
mij toch wel erg vaak hun achterkant lieten zien) 😉

Ja en het werd echt een dag met een gouden randje!

Nog even terugkomend op

de Schildpad pop.

Hier op archief-foto 😉

Via Facebook kreeg ik deze foto’s van
leeftijdsgenootjes Francisca en Tanja
Francisca schreef: ca. 20 jaar geleden van m´n moeder gekregen,
omdat m´n oude pop ooit bij een brand verloren was gegaan
en ik haar toch miste.

De kleertjes zijn wel origineel, ca. 55 jaar oud.
Door mijn moeder gebreid, ik vermoed naar patroon uit de Ariadne.
Ik had zelf een soortgelijke rood/witte trui.

Ook Tanja had een mooi verhaal:

Dit is mijn schildpad-pop ruim 60 jaar oud.
Rond deze tijd was ik haar kwijt toen ik een jaar of 9 a 10 was.
Kreeg ik haar op 5 december compleet gekleed terug.
De kleertjes die ze nu aanheeft maar ook een teddyjasje en pyjama.
De trouwjurk is helaas niet meer.
Gemaakt door een nicht van mij die coupeuse was.

Geweldig he?
Ik heb mijn pop toen ook eens met het nieuwe hoofd,
terug gekregen met Sinterklaas.
Mijn moeder had er ook een nieuw jurkje voor genaaid.
Dat is echter in de loop der tijd verloren geraakt.

Echt verhalen uit die tijd!

Die pop van mij is qua waarde minder groot,
doordat er een ander hoofd op is gekomen en een van de armen is ‘gelijmd’ .
De andere 2 echter, zijn echte ‘collectors items’
Met natuurlijk vooral een hoge emotionele waarde.

In mijn opruimwoede vond ik afgelopen week
dit boekje met kleding patronen voor een schildpadpop.
Ooit eigendom van Rini
.
Voor de pop die ik heb, heeft men dit jurkje met smockwerk bedacht.
Dat smockwerk heb ik nooit gedaan, maar wil ik best wel proberen.
Er staat gelukkig een beschrijving bij. Wordt vervolgd!