Gedicht
by willeke on sep.04, 2018, under Gedichten
Quilt,
Mijn moeder maakt een quilt
Voor als ik straks het huis uit ga
Zij naait met mooie zijden steken
Nooit heeft zij zó naar mij gekeken
Elk lapje wordt met zorg bekeken
Geknipt gezoomd en glad gestreken
Mijn vaders broek, mijn moeders blouse,
Een reep gebloemde lakenhoes,
Een theedoek en een flard gordijn,
De schipperstrui van mijn vriendin,
De oude regenjas van Pim,
Grootmoeders jurk van paars fluweel.
De schaar er in, er is zo veel.
Elk lapje wordt herinnering:
De rok van Jet, zacht violet,
Het bonte vest van Carolien,
Elk lapje spreekt zijn eigen taal,
Mijn deken is een groot verhaal…..
Diet Verschoor.
Dit gedicht heb ik ooit toegestuurd gekregen bij ‘een kerstbrief’
duidelijk in het analoge tijdperk.
Van wie, kan ik mij niet goed herinneren,
maar tijdens een opruimwoede, vorige week,
kwam ik ‘m weer tegen.
september 4th, 2018 on 08:57
Wat een prachtig gedicht….. en doet me denken aan mijn zoons knuffel, ook allemaal lapjes met een verhaal aan elkaar.
september 4th, 2018 on 09:25
Hoe mooi.
september 4th, 2018 on 10:02
Zo mooi, dat gedicht, de herinneringen, de stofjes.
september 4th, 2018 on 15:08
Wat een mooi gedicht!
september 4th, 2018 on 16:03
Geweldig toch ( uit jouw eigen woordenboek geleend).
september 4th, 2018 on 17:42
Wat een leuk gedicht! Zo op ons van toepassing.?
september 5th, 2018 on 06:57
Toch zet die vierde regel mij aan het denken. Misschien toch een wat wrang gedicht?
Groeten van Digna