Willeke's homepage

met dank aan Ton.

Kennen jullie deze?

Een boekje met borduur patronen

en wat voor…

Ik kwam het tegen in het museum van Bellingwolde…
dit zijn nog de meest gekuiste versies 😉
‘dikke grinnik’

Dochterlief had zo veel ‘in between’ stof over,
dat er genoeg was voor het laatste slaapkamertje.
Mam, kun jij misschien?
Tuurlijk Meis, dat ga ik proberen….

Ben ik blij dat ze de rest gewoon heeft laten maken.
(Want ik wil het natuurlijk wel net zo netjes hebben hangen
als in de rest van het huis)

Bij Tynke aangekomen voor een bridge-oefenavondje,
werd ook haar man om hulp gevraagd.
Wietske was, op verzoek, een knoop-kussen aan het maken.
Het bleek, zo wie zo, nogal een klusje
om 3 meter netjes te vullen met fiberfill.
Toch lukte dat goed, t
tot deze ‘een echte mooie knoop’ moest worden.
Daar kwam ze niet uit.

Oud-Marineman Hidzer,
zou vast goed op de hoogte zijn van allerlei knopen….
dus hem gevraagd.

En….. Ja hoor, kijk nou hoe leuk!

Ach Valentijnsdag….. daar doen wij eigenlijk niet aan…
Werd ik toch zo maar verrast door mijn lief,
met een lekker geurtje!

(straks maar snel langs Zoet en Zo voor een doosje bonbons,
want behalve dit kaartje had ik niks gekocht 😳)

Opnieuw gingen Wietske en ik naar een lezing, over kunst.
Dit keer in het Groninger museum, ‘Romantiek van het Noorden’

Waar kunsthistoricus Ellen van der Vecht ons alles zou vertellen over ‘van Friedrich tot Turner’, de Noord-Europese landschapsschilders. Ja ehhhh….. Eerlijk is eerlijk, de lezing vond ik nogal slaapverwekkend.

Maar de schilderijen zijn echt indrukwekkend. Er was dan ook veel belangstelling.

Het is een grote expositie; wij zijn echt wel een paar uur zoet geweest.

Al met al hebben we een leuke dag gehad, die we afsloten bij v.d. Valk in Sneek.

Kijk van zo’n voorgerechtje worden wij natuurlijk zo wie zo blij 😋 maar ook de rest was heerlijk hoor!

Al vroeg was ik gek op fotograferen.
In de speelgoed-doos in ons ouderlijk huis, lag ook een Agfa-Boxje.

Daar mochten wij, als kinderen, mee spelen,
want mijn ouders deden er niet veel mee.
Toen ik een jaar of 13 was,
mocht ik van mijn moeder een filmrolletje kopen en
kon ik met het boxje op pad.
Ik dacht mij te herinneren, dat ik er 12 foto’s mee kon maken.
(hele grote negatieven)
Mijn zusje en broertje werden een dankbaar onderwerp.

Ik zocht al meteen naar een andere positie om plaatje te schieten. Deze foto heb ik altijd leuk gevonden.

Al sinds afgelopen zomer, volgt kleinzoon van 3,5 jaar mijn voetsporen.
Gek op een camera.

Mijn ‘eerste digitale’ uit 2004, mag hij gebruiken
en kijk….. Hij kan het echt.

Vind ik zo grappig om te zien.
Later gistermiddag kreeg ik zelfs instructies…. 😉  Kijk eens heel boos……nu met je mond open…. Uiteraard deed ik dat braaf. Dikke pret en onder de indruk van een ‘super boos kijkende oma’ op de foto.

Het plezier van het digitale tijdperk….. zonder kosten klikt hij 88 foto’s weg 😉 Sommige gelukt, sommige onbewust heel creatief, maar natuurlijk ook gewoon de grond, de weg, het tafelblad, de duplo blokjes.

Onze voetstappen! I love it 😜

Moet je nou toch zien wat een plaatje Bep mij stuurde.
Die kan zo weer bij de verzameling! Dank je wel!
Dan kreeg ik deze leuke foto kaarten ook nog.

Van Babette, Leny, Marja

en volgens mij is deze onderste
ook met eigen foto gemaakt

van Rieke.
En gister viel dit lieve kaartje van Margrith

nog op de mat!

Dank je wel allemaal!!!!

De traditie om kerstkaarten te versturen
sterft m.i. een beetje uit.
Ik vind het nog steeds leuk,
om te sturen en natuurlijk om te ontvangen.
De afgelopen jaren is Ton druk in de weer geweest
met foto’s en Photoshop om een origineel ontwerp te maken.
Dit jaar was het weer mijn beurt.
Vorig jaar had ik dit leuk kerstmannetje
zien langskomen op het internet.

Na wat googelen, vond ik ‘m weer.
Maar ja… toen moest er productie komen.
Overdag het werk op de naaimachine en

’s avonds met de hand de afwerking.
Uiteindelijk zijn er 108 gemaakt 😉

Leuk om te doen!

Ik heb wel begrepen dat de knijpertjes,
waar de bijhorende wens mee vast zat,
soms voor problemen heeft gezorgd bij post.nl.
Envelopjes raakten beschadigd en
soms moest er een nagezonden worden 😉
Afijn, ik hoop natuurlijk dat iedereen
die (al jaren) op mijn ‘kerstkaartjes-lijst’ staat,
er eentje heeft binnen gekregen.

Dit ‘glas in lood’ winkel en kerkje
zijn ook al een jaar of 30 oud.
Echt ‘made in China’… dus inclusief het lampje dat er in hoorde.
Voor de fitting, bleek geen Europees lampje te koop.
Dus de laatste jaren bleef het licht uit. Echt jammer!

Maar kijk,

5 piepkleine led-lampjes in de één en 5 in de ander.
Gewoon op batterijtjes…. Helemaal leuk!
Er brandt weer licht!

Ons huis is weer in kerstsfeer!
De boom staat en Rudolf zit weer braaf te kijken.

Inmiddels raken er ‘wat onderdelen’ los,
hij is tenslotte minstens 20 jaar oud,
dus die ga ik vandaag meteen eens onder handen nemen.

Ja hoor, van Tynke kreeg ik de losse elementen terug
,
waar nu deze ketting van gemaakt
kon worden.

Erg makkelijk om te doen,

maar met groot effect vind ik.

Bij Vriesia Glas werd dit jaar opnieuw

de Glaskunst-tiendaagse gehouden.

Manlief en ik gingen

zoals de afgelopen jaren

weer even kijken.

Toch weer

andere kunstenaars

en technieken.
Zoals deze opgebouwd uit veel gebogen strakke stukjes

Als de vleugels van engeltjes.

Manlief was vooral gecharmeerd door deze hierboven.
(was het glas in een blauw-groene kleur geweest….
was ik er waarschijnlijk voor gevallen 😉  )

‘Blauw’ was wel aanwezig hoor….
maar dan in een totaal andere stijl.

Deze hierboven vind ik wel heel knap gemaakt!

Hierbij denk ik aan een ‘heilig hart beeld’.

Het is ook nog steeds mogelijk om workshops te doen.
Ik ben nog steeds blij met mijn schaaltje