Willeke's homepage

Zo leuk om weer binnen te krijgen

de Jaarboeken van Albelli ,
van beide kleinkinderen.
Heerlijk om het hele jaar terug te kijken.

De eerste foto’s staan alweer in de fotoboeken van 2022  😉

Moet je nou toch eens kijken…
deze poes heeft ze nagetekend.
Het was een van haar eigen katten.
Genaamd Puntje vanwege zijn spitse snuitje.
Zijn officiële  naam was echter
Frédérik Hendrik een echte sealpoint!

Ik vind dit zóóó knap!
Ga er zeker een lijstje voor zoeken!!!

2 van mijn ‘beste’ vriendinnen kunnen goed tekenen.
Ze hebben dit keer beiden een poes als onderwerp gekozen.

Van Jeanne kreeg ik deze serie kaarten,
op mijn verjaardag, om te versturen.
Zijn ze niet schattig?

Dank je wel Jeanne!!!

Er kwamen de afgelopen weken
nog wat zelfgemaakte kaarten binnen.
Eerst zette ik ze bij de post over dit onderwerp, van 21 december.

Maar ze zijn te mooi

om ze geen

‘eigen’ post te geven.

Van boven naar onder:
Bep, Anja, Anneke V., Leny en Babette.

Prachtig dames, dank jullie wel!

Ieder jaar denk ik….
ga ik dit jaar nog wel kerstkaarten sturen?
Daarna ga ik er toch weer voor…

en als ik dit dan weer zie,
Geweldig toch?
Iedere dag weer een verrassing,
ENIG!

Dank jullie wel!

Er zijn weer ‘plaatjes’ bij ons binnengekomen hoor.

Aan zelfgemaakte kerstkaarten

Zo enorm leuk!

Van boven naar onder….
van Erika, Ina, Annelies, Ageeth, Marja, Jeanne, Ria,
Marlies, Tineke, Ilca, Rya, Margrith, Mirjam, Tanja,
Diny en Clara.

Dank je wel dames en natuurlijk ook jullie partners!!!

Toen ik jaren terug (2004?)
pas begon met Photoshop filters

maakte ik dit van een Gewone Engelwortel – foto.
Eigenlijk vind ik ‘m nog steeds geinig-mooi!

Ja, er loopt een streepje door!

Als je in het UMCG oncologie/hematologie een tijdje moet wachten
kun je in ‘de Stee’ heel comfortabel zitten.

Nu viel mij laatst op,

dat er ingepakte gehaakte dekens lagen…

Bij navraag blijkt je die,

als je het b.v. heel koud hebt,

tegen een kleine vergoeding,
te mogen gebruiken en meenemen.

Dat is toch een mooi gebaar, nietwaar?
Deed mij wat aan de droomdekentjes denken.

De kunstroute in IJlst bleek heel divers.

Hieronder een selectie

Dit is werk van Feike van Tuinen.

Jannie Veenema kende ik nog van de tijd,
dat zij in één van mijn favo winkels werkzaam was.
Altijd belangstellend en in voor een praatje.
Leuk om haar hier nu te treffen.

Zo jullie zien hadden we deze middag stralend weer.
(’s Morgens was het nog behoorlijk koud)

André van der Linden en zoon Jaro maken keramische beelden,

gecombineerd met andere materialen.

Geert Jan Slotboom
werkte ook mee aan Sterren op het doek – Paul Witteman
en zijn werk werd door Paul gekozen.

Hij toont de naakte mens op levensgrote doeken
in zijn onbeschermde kwetsbaarheid.

Eenzaam, melancholisch, pijnlijk.
Rauw en zonder opsmuk.
De schilderijen zijn confronterend.

Het werk roept een beeld op waarin we ook
onszelf zouden kunnen herkennen.
Individu en toch universeel.
We worden gewaar wat we werkelijk zijn:
tempels van kwetsbaarheid, eenzaamheid en sterfelijkheid.
Zo laat route boekje ons lezen.

Onderwijl genieten

we ook van de mooie oude huizen

aan de gracht.

Door het mooie weer, was het ook mogelijk om buiten te exposeren.

Wat komt zo’n schilderij dan mooi uit hè?

Zeker als het over een poes gaat 😉

Dit is werk van Kees van den Engel….

wat ook gewaardeerd werd door deze Heidelibel.

Paul van Goor had een fotopresentatie, met muziek.

Nynke Landman, in Nijesyl, maakte o.a. deze laatste 2.

Jullie snappen dat ik die natuurlijk heel erg leuk vind.

We hebben niet alles gezien, maar het was echt een leuke middag.
Dank je wel Tanja!

Vandaag hoop ik met Tanja een rondje te maken.

Afgelopen week, hebben Jopie en ik

weer gewerkt aan haar nieuwe gedichtenbundel.
Ik mag weer voor de bijpassende foto’s zorgen.

Gisteren fietste ik even naar haar toe, voor overleg.

Ik vind het erg leuk werk en…
Zo konden we meteen ook weer even bijkletsen.
Heel gezellig!

Wordt vervolgd!

Bij Wietske (en Co) in de winkel en etalage

zijn nu schilderijen te zien van

Martin Sijbesma uit Kubaard.

welke bij menigeen

dierbare herinneringen zullen oproepen,

denk ik.

Bij de deur van de Martinikerk

vond ik deze ‘happy stone’.

Het verhaal is dat ‘als je er blij van wordt’,
je ze mag meenemen…

Dat werd ik, dus dat deed ik.