Willeke's homepage

Buurvrouw Clara kiekte deze prachtige lucht,
boven het Friese land.

Zaterdag appte Tanja dat ze weer rabarber voor ons had.
Heerlijk, maar ik had een luie dag,
in de zon met een boekje.
Zondag, echter, was het begin van de dag nog

redelijk warm, dus hup, op het fietsje.
Meteen afgesproken dat we samen een rondje zouden lopen.

IJlst is een leuk stadje en er valt best wat te zien.

Zelfs een paar Alpaca’s in een weitje.

(bij overigens een chique huis 😉 in een buitenwijk )

Zowaar hadden we 2 keer ‘de brug tegen’….

maar dat maakte natuurlijk niks uit.

Terug op de Galamagracht….
op weg naar een ijsje!

(kijk nou wat een lieve viooltjes)

Samen snoepen op een bankje…

Ja, ook ik had al een hapje genomen…..
Mascarpone/Bosbes en Mango.
Een aanrader!!!!

Tanja’s dochter kwam ondertussen aanlopen en
bracht een zelfgebakken taartje voor Tanja mee.
(zag er lekker uit)

Het werd echt kouder en de wind nam flink toe,
dus, met rabarber, vertrok ik linea recta richting Sneek.

Nog even stoppend voor de eerste korenbloem van dit jaar,

terwijl de kikkers hun ‘kwaak-concert’ lieten horen
in het slootje naast het fietspad.

Dank je wel Tanja, het was weer gezellig!!!

Woensdag wist ik het zeker…
de accu van de auto én die van mijzelf
dienden écht opgeladen te worden.
’s Middags toerde ik dus even in mijn uppie
‘contact-vrij’ rond, richting Gaasterland.
De, voor ons, uitermate bekende weg naar Oudemirdum;
langs het voormalig huis van mijn schoonouders
(bijna onherkenbaar),
door naar het Rijsterbos,

via de Murnserdyk, vol met schapen en lammetjes.

Tjonge wat een drukte op de parkeerplaats
bij het Mirnserklif;
véél kite-surfers, camping gasten
(de boeren-camping, naast het bos, leek gedeeltelijk open)
en dagjesmensen op de fiets.
Gelukkig is de parkeerplaats groot en
kon ik de auto, ver van alle drukte, kwijt.
Afwachtend liep ik richting bos….
met het idee… als het druk is, ga ik meteen terug.

Echter geen mensen te zien daar,
met uitzondering van een echtpaar, dat netjes  afstand hield.
Later nog een paar dertigers met een hond.
Geen probleem dus, om verder te lopen
en de bosgeur op te snuiven.

Heerlijk!
Wel wat foto’s gemaakt met mijn ‘echte’ camera,
maar die hebben dit blogje niet gehaald. 😉
Oranjetipjes, Citroenvlinders, grote bonte specht,
vinken en boomkruipers.

Ze wilden gewoon niét poseren.

Doorgereden  naar Bakhuizen,
waar wij ons Fries avontuur in 1978 zijn begonnen.
Daar trof ik oud-collega Gien en
hebben we even heel gezellig (op afstand)
in de tuin zitten kletsen.

Helemaal opgeladen kwam ik thuis.
Ik kan er weer even tegen!

Gisterochtend gewoon weer ‘ons rondje’ gelopen,
bedden verschoond, wassen gedraaid en
‘s middags ontspannen in de achtertuin met een boekje.
Tevreden!

Vandaag heb ik afgesproken
met het groepje ‘oud-collega’s’ (gepensioneerd of nog niet)
die graag een wandeling van een km of 10 gaan maken.
Dit keer is gekozen voor het Gaasterland.

Met afsluiting op het Mirnser-klif
met een kop ‘Snert’.

Voor dat laatste, ga ik mij met plezier aangesluiten,
dat snap je.

Het Rasterhoffpark is een van de jongste parken
in de gemeente Súdwest-Fryslân.

Het ligt aan de zuidkant van Sneek
en is in 2005 geopend.

Ontstaan door samenvoeging
van het voormalig stadsbos,
herinrichting van een huisvuilstortplaats en
een voormalig zandafgraving.
2 weken terug ben ik er heen gefietst.

Natuurlijk op zoek naar paddenstoeltjes.

Er lopen grote runderen rond

(ik vraag mij af wat er in hun haar zo ‘klit’)

Inmiddels zullen de blaadjes aan de bomen
wel wat meer verkleurd zijn.

Mijn camera en ik hadden in ieder geval
een prachtige middag!

Zoals ik al vertelde,
ging ik zondagmiddag een rondje fietsen.

Op de vogeluitkijk was niet zo veel te zien,
gedeelte van de plas was opgedroogd;

veel grauwe ganzen, eenden en kemphanen.

De Lepelaars stonden op een ander plekje

en namen een ‘bad’;

Aan de overkant van de plas zag ik 3-4 Buizerds vliegen en
aan deze kant een Boomvalk.

Na een pitstop met ijsje in IJlst (nog steeds de lekkerste) 😉
kijken hoever ik aan de ‘andere kant van de plas’ kon komen.
In de hoop de Buizerds te kunnen kieken, wat niet lukte,
want daar kon ik niet bij in de buurt komen.

Wel veel Kieviten in de lucht en zilverreigers op de grond.
Alles vlak in de buurt van Sneek….

het mooie Friese land!
Dan kan ik mij toch zo blij voelen, dat ik hier mag wonen.
Zit dan ook met een glimlach op mijn fietsie.

Als fietsend door het Friese land

vielen de overvliegende spoken/heksen? mij op.
Zien jullie het ook?

Gistermiddag ging ik na de lunch
even een stukje fietsen.

Het was boven de 30 graden,
dus heerlijk ‘fietsweer’
(zeker op mijn e-bike-je’)
Wat woon ik toch in een fijne omgeving.

Er is niet zo veel voor nodig om je ‘op vakantie’ te voelen.

In IJlst werd gisteren de ‘Overtuinen-fair’ gehouden.
Inmiddels voor het 10e jaar.
Voor € 2,50 mag je er over lopen en
leuke of lekkere dingetjes kopen.

(het opgehaalde geld gaat naar een lokaal ‘goed doel’)
Ieder ‘Overtuintje’ is een winkeltje.
Er staan er rond de 50.

Vroeger werd een overtuin als ‘bleek’ gebruikt.

Deze dame demonstreerde,
het wassen op de ouderwetse manier.
Tanja en ik konden ons dat nog wel herinneren,
vanuit onze vroege jeugd.

Ook trof ik voormalig-collega Peter,

Nee niet deze…..

déze!

Die met zijn stand het Antonius-ziekenhuis vertegenwoordigde
en de zorg voor AED’s aan de man/vrouw bracht.

Op de terugweg toch even controleren of
de ijsjes-winkel ‘Noccia ijs en koffie’,
zo goed is, als Tanja mij wil doen geloven.

Nou, jullie kunnen van mij aannemen……

ECHT wel!!!!
Daar kom ik heus nog wel een keer of wat terug, deze zomer!

Tussen 1e en 2e kerstdag is schoonmama gevallen.
arm/schouder gebroken, dus veel pijn.
Echt héél erg jammer!

Op mijn dagelijkse gang naar de Ielânen,
gisteren toch een mooie weerschijn

van het zonnetje gespot.

Het concertbezoek zondag bliezen we af,
doordat manlief helaas werd geveld,
door een fikse verkoudheid met de nodige hoestbuien.

Het weer was prachtig, zonde om er niks mee te doen!
Een appje naar Tanja,
om te vragen of ze zin had om te fietsen,
werd positief beantwoord. Há leuk!

Daar ging ik, óp naar IJlst,

waar een zeilwedstrijd gaande was.

Haar fiets stond al start-klaar.

Samen over, soms smalle,

kronkelige fietspaden

door het mooie Friese land.

Af en toe afstappend voor een foto,

van een mooi plaatje;
een Buizerd,

of een Torenvalk

We belandde uiteindelijk in Workum,
waar we onder het genot van een ijsje,

even genoten van de drukte op ‘de Merke’.

Met de wind in de rug,

waren we weer

mooi op tijd thuis.

Het was absoluut een middag met een gouden randje!
Toch Tanja?  😉

Epemastate:

Op een zonnige zondag, lekker lopen in de buurt.
Zo kwam ik ook  bij Epemastate.
Ik had geen idee,
dat je daar ook zo maar het park in mag lopen.
Op een paar wandelaars na, kwam ik niemand tegen.

Het grote toegangshek en de lindelaan van Epemastate vallen meteen op.

De lange oprijlaan leidt over de gracht

naar een poortgebouw uit 1652,

dat toegang biedt tot het State terrein.

Hier ligt de state met koetshuis,

omgeven door een, deels door L.P. Roodbaard ontworpen, park.

In de 17e eeuw stond hier een gebouw
dat vanaf 1652 door drie generaties Burmania,
een grietmannengeslacht,
werd bewoond.

De state bestond uit een hoofdgebouw,
geflankeerd door enkele vleugels.

De voorgevel met een geveltop,
kruisvensters en een ingang met een bordes

werd later meerdere keren verbouwd.

Vanaf 1746 vormde Epemastate het bezit van de familie Rengers.
In 1822 vond een verbouwing plaats
onder toezicht van B.W. van Welderen baron Rengers,
waarbij de vleugels verdwenen en een nieuw koetshuis werd gebouwd.

Het hoofdgebouw kreeg een neo-classicistisch uiterlijk
met twee verdiepingen onder een schildkap.
De ingang met trapbordes bleef.

In 1878 werden de state en het koetshuis onder één kap gebracht.
In opdracht van W.J. van Welderen baron Rengers
werd in 1894 het huis ingrijpend verbouwd.

Voor- en linkergevel werden geheel vernieuwd.
Architect Jurriaan Kok uit Den Haag
maakte het ontwerp hiervoor in neo-renaissance stijl.

Epemastate heeft een fraaie inrichting
met een collectie familieportretten van bekende Friese meesters.
De state is in familiebezit en is toegankelijk voor de bezoeker.
Hiervoor moet men een telefonische afspraak maken.

De tuin:

Het landgoed Epemastate heeft nog zijn oude structuur.

De state met koetshuis is omgeven door een,

deels door tuinarchitect L.P. Roodbaard ontworpen, park.

Tekst met dank aan www.statenstinzen.nl

Gewoon onderweg lekker struinen,
in de buurt van Sneek.

Van dit plaatje word ik écht blij!

Ter ere van Culturele Europese hoofdstad,
wat natuurlijk over Leeuwarden gaat,
moest er iets speciaals gebeuren in Friesland.

Als je aan de gemiddelde Nederlander vraagt,
waar denk je aan bij ‘Friesland’
is meestal het eerste wat gezegd wordt…
de Elfstedentocht.

Een groep werd opgericht, om te brainstormen
onder leiding van kunstcritica Anna Tilroe.
Het moest dus iets worden met water
en elf steden.
Het werden fonteinen,
ontworpen door internationale kunstenaars.
(persoonlijk had ik dat liever
de Friese kunstenaars gegund,
maar mij werd natuurlijk niks gevraagd)

De gemeente Súd West Fryslân
mocht er 5 aanschaffen (en onderhouden)
het mag wat kosten….

Vanaf nu spuwen twee leeuwen water in Workum

(De Woeste Leeuwen van Cornelia Parker)

Een carnavaleske kabeljauw-kop in Stavoren

(de Vis van Mark Dion)

Bolsward kreeg deze Vleermuis

(Johan Creten)

Een walvis in de haven van Harlingen

(Jennifer Allora en Guillermo Calzadilla)

Twee vogelbekjes spuiten water

op een levensboom in Hindeloopen.
(Flora en Fauna van Shen Yuan)

De twee metershoge witte kinderkopjes in Leeuwarden

(Love, Jaume Plensa)

Onsterfelijke Bloemen in IJlst

(Rikka van Shinji Ohmaki)

een goudkleurige Oortwolk in Franeker

(Jean-Michel Othoniel)

De ronddraaiende Fontein van Fortuna in Sneek

(Stephan Balkenhol)

Kievit in Sloten

(Lucy en Jorge Orta).

De IJs fontein in Dokkum is nog steeds niet klaar.

Als ludiek protest tegen
het inhuren van buitenlandse kunstenaars
voor de elf Friese fonteinen,
ontwierp het theater- en kunstenaarscollectief
De Paupers uit Workum een eigen fontein.

De acht meter hoge fontein van Jan Lul
bestaat uit ruim 200 penissen, met in het hart een openbaar toilet.
Als mensen daar gaan plassen, gaat de fontein spuiten.

Via crowdfunding werd een bedrag van 60.000 euro opgehaald.

De ‘piemelfontein’ is mobiel en gaat op reis
langs Friese steden en dorpen

met daaromheen het toneelstuk Dy lul van mij.
Het wordt omschreven als kritisch theater
„met een dwarse kijk op de mienskip”.