Willeke's homepage

Tijdens mijn ‘rondje met de camera’

loer ik natuurlijk naar de vogels.

Die zijn nu meestal nog aardig te kieken,

omdat er geen blad aan de bomen zit.

Toch blijft poseren wel ‘een dingetje’ 😉

Koolmees, Boomkruiper, Vink en Pimpelmees.

Altijd weer leuk om te zien,

Foeragerende Koperwieken in mijn Hulst!

Het is wel duidelijk te zien

dat het familie is van de Merel.

(zie hier Ma Merel; Pa is zwart met een gele snavel)

Echt een Lijster-achtige.

Koperwiek is goed te herkennen aan de
wenkbrauw streep en oranje kleur onder de vleugels.
(beiden vogels zijn dol op besjes van de Hulst en Hedera)

Wat een regen zeg!!!!
Mw. Merel vindt er ook niks aan.
(gekiekt, door het raam 😉  )

Tussen alle wilde beesten door, ook in Landgoed Hoenderdaell,
Mevrouw Vink rustig kijkend, op een tak.

Niet alleen de wespen en vliegen zijn gek,

op de fermenterende peertjes op de grond.

Zo te zien lust deze Ekster er ook wel pap van.
(normaal zijn ze te schuw om mij zo dicht bij te laten komen,
nu door de alcohol…… 😉   niet!)

In het Wilhelminapark hebben de

Kroonkraanvogels voor nageslacht gezorgd.
De beestjes worden

in een ander hok gehouden dan hun ouders.
Daar zal vast een hele goede reden voor zijn.

(dit stel heeft eerder een jong gehad,
dat ik na verloop van tijd nooooit meer zag)

De jongen zijn met z’n tweetjes
en vermaken zich best.

Jonge Kokmeeuw

Veelvuldig overal te zien, maar toch best prachtig!

Een schutkleur en hele hoge piepgeluidjes

even speuren en dan zie je de Boomkruiper.

Sommige pubers zijn schattig!

Zoals dit juveniel waterhoentje.

(vind ik, hoor)

Daar vlogen ze beiden

mijnheer en mevrouw Valk.

Hij ging even zitten,

zodat ik hem kon kieken.

(Lang leve de telelens hoor)

Het gezin Knobbelzwaan doet het goed

in de vijver bij de Ielânen.

Soms is er wel een ‘irritanto’…

die de serene sfeer

wil komen verzieken.

Dit gedrag herhaalde zich nog menig keer.

Ik heb er met plezier naar staan te kijken.
Die Meerkoeten zijn echt niet ‘voor de poes’.
Vechtersbazen en helemaal niet
onder de indruk van de grootte van de Zwaan.

Meerkoet kuikentjes…

wat vind ik ze lelijk

maar toch ook koddig

Een aantal weken later

zijn ze al aardig veranderd.

Vorige de week was ik terug op het landje
waar ik laatst de Kievit en haar kuiken had gespot.
Nu meende ik dat het kuiken behoorlijk was gegroeid,
maar toen ik thuis de foto’s (gemaakt met de telelens)

nog eens goed bekeek, bleek het kuiken
te zijn ‘ingeruild’ door een Tureluur.
De Kievit-ouder vloog ook niet meer op, bij mijn aanwezigheid.

Helaas is het kuiken dus waarschijnlijk
niet meer in leven.